نیایی ضرر کردی ......

سراغت را

از “قاصدک” که می گیرم

تابی خورده و در دل ابرها” گم می شود

غصه ام می گیرد

می دانم!

شرم دارد از اینکه،

خبر دهد،

رفتنت” همیشگی بود”

وقتی که گریه م میگیره ، دلم میگه مبارکه

قدر اشکات رو بدون ”

هنوز چشمات بی کلکه” ”

تو که باشی بس است …


مگر من جز “نفس” چه میخواهم ؟

حرف.....!

بعضی حرفا رو

هر چقدر هم بقیه بگن

تا خودت تجربه نکنی

و به غلط کردن نیفتی بـاور نمی کنی ...!

انسان ها دو دسته اند

ان هایی که بیدارند در تاریکی....

و انهایی که خوابند در روشنایی....

من دلم میخواهد: خانه ای داشته باشم پردوست! دوستهایم بنشینند آرام! گل بگویند و همه گل شنوند.

بر درش برگ گلی بگذارم!

روی آن هم بنویسم: "خانه ی ما اینجاست"

تا که سهراب نپرسد دیگر: خانه ی دوست کجاست؟

ذهن را درگیر باعشقی خیالی کرد و رفت

جمله های واضح دل را سوالی کرد و رفت

چون رمیدن های آهو ناز کردن های او

دشت چشمان مرا حالی به حالی کرد و رفت

کهنه ای بودم برای دست های این و آن

هرکسی مارا به نوعی دستمالی کرد و رفت